Silnik Diesla to rodzaj silnika spalinowego wynalezionego przez Rudolfa Diesela. W 1892 roku otrzymał patent na silnik wysokoprężny, którego głównym celem było stworzenie wydajnej alternatywy dla silnika Otto.
Zarówno silniki benzynowe, jak i wysokoprężne działają na zasadzie kontrolowanej eksplozji w zamkniętej komorze tłoka. Mała eksplozja szybko porusza tłokiem, który z kolei obraca wał wyjściowy. W silniku benzynowym mieszanina paliwa i powietrza jest wtryskiwana do komory, a następnie zapalana iskrą wytworzoną przez świecę zapłonową. Z drugiej strony silnik wysokoprężny nie polega na świecy zapłonowej do zapłonu mieszanki. Paliwo jest wtłaczane do komory, a wysokie ciśnienie wytwarza wystarczającą ilość ciepła, aby zapalić mieszankę paliwowo-powietrzną.
Niektóre silniki wysokoprężne wykorzystują świecę żarową do podgrzewania komory, aby zminimalizować ciśnienie wymagane do rozruchu silnika. Bez takiego dodatkowego źródła ciepła ciśnienie wymagane do zapłonu (zwłaszcza przy zimnym silniku) byłoby zaporowo wysokie.
Silniki Diesla wymagają oleju napędowego do prawidłowego przebiegu procesu spalania. Olej napędowy jest tańszy niż zwykła benzyna, ponieważ wymaga mniej rafinacji. Ponadto silniki wysokoprężne są bardziej wydajne i dlatego samochody z silnikiem Diesla mają lepsze przebiegi niż ich odpowiedniki benzynowe.
